Ayşenur Elmacı'nın "Koskoca 15 yıl" başlıklı köşe yazısı
17 Haziran 2019 haftasında çalışma arkadaşım dostumu, sırdaşımı kaybettiğim hafta nasıl güçlükle o haftaki köşe yazımı yazdıysam bu hafta da aynı zorlukla yazmaya çalışıyorum bu haftaki köşe yazımı.
Yazıma nasıl başlayacağım hiç bilmiyorum. Çok zor bu kelimelerimi cümlelerimi hissettiklerimi yazıya dökmek, bazen hiçbir kelime bulamıyorum olanları anlatmaya, bırak anlatmayı aklım almıyor halen bu acıları, kayıpları.
Tam tamına 15 yılım birdenbire silinmiş gibi hissediyorum. Çok zor yollardan geçtim. Bu zor yollarda benden hiçbir zaman desteğini çekmeyen, her zor anımda yanımda olan Volkan Abimi ebediyete uğurladık.
Çok üzgünüm hissettiğim acıyı tam olarak kelimelere cümlelere dökemiyorum.
2 Kasım 2023, bu gün sadece benim değil tüm sevenlerinin arkadaşlarının, dostlarının en acı tarih olarak hafızalardan asla silinmeyecek.
Bu koskoca 15 yılda bir gün ne bir tartışma ne bir kırgınlık ne bir küslük yaşamadığımız için, birbirimize yaşatmadığımız için sana minnettarım Volkan Abi.
Keşke böyle veda etmeseydin. Keşke biraz daha zamanımız olsaydı. Olmadı. Şimdi kimin yanına gideceğim? Kiminle dertleşeceğim inan hiç bilmiyorum. Koskoca bir boşluktayım.
“Volkan Abi bu işi hemen halletmemiz lazım” diye kime diyeceğim? “Sıkıntı yapma hallederiz”i kim diyecek bana?
“Ayşooo şu haberi yazıp hemen atabilir misin bana?” kim diyecek? Canım her sıkıldığında kimi arayıp dertleşeceğim? Tatile gidip oradan bana fotoğraf atıp kim kıskandıracak beni? “Sen çalış ben tatildeyim” kim diyecek bana? Ve bunun gibi yüzlerce soru var aklımda…
Asla isyan etmiyorum ama çok zoruma gitti bu vedan be abi. Cenazede herkese “Haklarınızı helal eder misiniz?” diye sordular. Herkes hakkını helal etti ama sen de bize haklarını helal et olur mu abi? Çünkü üzerimizde çok hakkın, emeğin var.
Hele bende çok emeğin var abim. Hiç birini asla unutmayacağım.
Dost acısı çok farklı oluyor ve asla unutulmuyor. Arkadaşların bu acıyı asla unutamayacak.
Ersin abi, Suat abi, İbrahim abi, Uğur abi, Semih, Emre abi, Cem abi, Hakan abi, Sabri abi, Kemal hoca, Turan müdürüm, Muammer abi, Tamer abi, Hüseyin abi, Mustafa abi, Yusuf abi, Enes abi, Mehmet abi, İsmail abi, Yusuf abi, Osman, Savaş abi, Mesut, Ömür abi, Mehmet Fatih müdür, Ramazan abi, Kaan abi, Tuncay abi, Mehmet hoca, İhsan abi, Aykut abi, Enes, Ensar, Salih abi, Mert, Murat Özen, Aytun abi, Sami abi, Tuğba abla, Naciye hoca ve ismini sayamayacağım yüzlerce dostun kardeşin bu acıyı hep ortak yaşadı ve bu acı dostların için asla geçmeyecek..
Kendimden biliyorum. Dost, arkadaş acısı tüm acılardan daha farklı bir acıdır. Hele bir de binlerce anın, hatıran varsa hiç geçmeyecek olan bir acı olarak kalıyor hayatımızda. Ama bildiğim ve inandığım tek şey var arkadaşların, dostların ve kardeşlerin seni çok seviyor.
Tüm dostların arkadaşların sana olan sevgilerini, değerlerini sana olan bağlılıklarını o kadar güzel gösterdi ki gurur duydum bir kez daha seninle abim. İyi ki tanımışlar seni.
Ben bir adamın saatlerce ağladığını bu yaşıma kadar hiç görmemiştim. Ama senin dostların arkadaşların, kardeşlerin üzüntülerini, sana olan bağlılıklarını dışarı yansıtarak yaşadı. Çok güzel dostlar edinmişsin. Bu herkese nasip olmaz ama sana nasip oldu abi.
O kadar güzel yer edinmişsin ki arkadaşlarında iyi ki tanımışız seni abi. Hakkını helal et bize abi olur mu? Biz de açılan bu boşluk kolay kolay değil hiç dolmayacak. İyi ki tanımışım seni, iyi ki birlikte çalışma fırsatı bulmuşum seninle abicim.
Benim için Ayşenur’uma sarılır mısın? Sizi çok seviyorum.
Dostların, arkadaşların hep seninleyiz... Rabbim cennetinin en güzel köşesine koysun seni, Rabbime emanetsin abim.
