Aybüke Yıldız'ın "Kar küresi" başlıklı köşe yazısı
Güzel şeyler olmalı.
Hayat oldukça garip.
Kedimin yaramazlıkları çocukluğumu hatırlatıyor bende yaramaz bir çocuktum. En son annemin bulaşık makinesi girmeye çalışırken yakalaması örneklerden biri.
Çocukluk özlenir albayım.
Şiirler en zor dildi oysa insan tüketti şiiri...
İnsanlar o kadar kabalaştı ki. Bütün kötülükler bu yüzden nezaket yitirildi. Şiirler sınıflandırılmamalı.
Anlatmak istediklerim korkunç, ben kendimi kurtaramam. İnsanların uğultuları gazino gibi boş ve amaçsız. Karnımı kuru bir ekmek ile doyurmalıyım.
Kıyı kıyı edebiyat ile dans ederim, hele su birikintisine yansıyan saçlarım bana harabeyi anımsatır sanki içine gizlenmiş onca küfürler kulağıma çınlanır.
Benim saçmalıklarım size mantıklı gelmeli albayım yoksa ben delirmenin eşindeyim kimse kuralsız değildir.
Bende öyleyim her şey kurgu.
Kimse susuz kalamaz. Ekmek için gülümsemek illaki zordur.
Sokak çocuğu ve kediler ile sohbet etmek komik değildir benim zihnime ilaç
Seni anlatmak için kendini unutmalıyım. Hiçbir kelimeye değmeyen ruhun bir canavarıdır.
Şairin kalemini hangi sokak çocuğu çaldı.
