Ebeveynler kendilerine saygı duyulmasını beklerken çocuklarına saygı duymayı çoğunlukla unuturlar. Göz hizasına inerek konuşmak, onu dinlemek ve anlamaya çalışmak, nezaket sözcükleri kullanmak gerekir. Ses tonunu yükseltmek, küçümseyici konuşmalarda bulunmak en sık yapılan hatalardandır.
Çocuk yetiştirirken farkında olmadan yapılan hatalar yüzünden çocuğunuz özgüveni eksik, sabırsız, doyumsuz ve hatta sizden duygusal açıdan uzaklaşmış birer birey haline dönüşebilir.
Anne-babaların çocuklarının her istediğini yapmak, aç kalmasın diye zorla yemek yedirmek, başkalarıyla kıyaslamak gibi yaptıkları küçük hataların sonuçları ağır olabilir.
Anne-babalar çocuklarını kendi ayaklarının üzerinde duran, başarılı ve toplum için faydalı bireyler olarak yetiştirmeye çabalıyor.
Bazen bu büyük sorumluluk ve uğraş karşısında anne-babaların çabalarının başarısız kaldığı durumlar olabiliyor.
Nerede yanlış yapıyoruz?
Yanlış 1: “Çocuk ne kadar sessiz olursa insanlar tarafından o kadar çok sevilir.”
Yanlış 2: “Çocuk bir hata yaparsa ve laftan anlamıyorsa bağırmalı ki yaptığının yanlış olduğunu öğrensin ve bir daha tekrarlamasın.”
Yanlış 3: “Ben zor şartlarla büyüdüm ama şu an varlıklıyım; benim çocuklarım yokluk çekmesin, ne isterlerse yaparım.”
Yanlış 4: “Bak komşunun çocuğu, kardeşin kendisine söylenmeden odasına gidip dersini çalışıyor, sen eline hiç kitap almıyorsun. O üniversiteye gidecek, sen ancak oyun oyna” gibi kıyaslamalar çocuğu motive eder.
Yanlış 5: “Yaramazlık yapma yoksa seni polise veririm, doktor sana iğne yapar” gibi söylemler çocukların uslu durmasını sağlar.
Yanlış 6: “Çocuğum yemek yemiyor; her yemesine karşılık ödül veririm, onu telefonla tabletle oyalayayım da çaktırmadan kaşıkla yemek yedireyim, yeter ki yesin aç kalmasın.”
