Ebeveynlerin tutumu çocuğun ileride nasıl bir kişi olacağını belirler ve onun kişiliği, zihinsel ve sosyal gelişimi üzerinde oldukça etkili oluyor.
ebeveynler dengeli davranmaz aşırı otoriter davranırlar.
Bu durum daha çok geleneksel aile yapılarında görülür denetim yüksek, duyarlılıksa düşüktür. Ebeveynler tarafından çocuğun kişilik özellikleri, ilgi ve gereksinimleri dikkate alınmaz. Kuralları anne ve babanın koyduğu ve iletişimin tek yönlü olduğu tek disiplin anlayışı vardır.
Çocuğa hiç bir açıklama yapılmadan isteklere uyması ve konulan kurallara itaat etmesi beklenir. Kurallara uymayan çocuk cezalandırılır. Burada ceza ya sevgiden mahrum bırakarak ya da fiziksel ceza (şiddet) olarak uygulanır.
Cezanın amacı, yeni bir davranış kazandırmak değil, istenmeyen bir davranışı ortadan kaldırmaktır. Hep ceza verilen çocuğun yaptığı her şey göze batar ve bu yüzden çocuk sürekli cezalandırılır. Çocuk yaptığı şeyler olumlu bile olsa, ceza almak korkusuyla bunları söyleyemez ya da yalana başvurur.
Çünkü olumlu davranışları görmezlikten gelinip eleştirilir, ebeveynleri yaptığı hatalarını ortaya çıkarılır. Çocuk şımaracak korkusuyla sevgi, şefkat ve sıcaklık gösterilmez. Bu da maalesef çocukta sevgisiz, ilgisiz ve değersiz büyümesine sebep olur.
