Gökyüzümü bıçakladılar artık deliliklerimi saklayamam. Bir adamın ruhunu özleyemezsin hatta aşık olamazsın sen bir şairsin…
Şarkılar kesin pranga... Ne anlatabilirim ki kör olmuş bir dünyayı mı yoksa barut kokusunu mu?
Âşık ol, unut her şeyi…
Ruhun bana ait bir aşk güzel adam. Dünya şiirler için küçük ama şiirler dünya için büyük bir düzen. Sana sevgiyi fısıldayama ama sen duymaya çabalayabilirsin.
Dünya bir düzen meselesi iyi ya da kötü ol ama asla kalbini dinleme çünkü kaybedersin.
Öğren ve duy en önemli iki dünya kanunu.
Özledim.
Özledim kalbini. Vedalar epeyce çoğaldı sen nerelerdesin? Şarkılar hep pencere kenarında hani şu çiçekleri olmayan pencere kenarı.
Özledim ne demeliyim sizlere sevgi en büyük değer ve saygının hükmünü olduğunu mu sizler nasıl seversiniz ben hep unutarak der şair. Unutarak mı küçük hanım? Elbette unutarak…
Kokusunu, adını en çok ta gözlerini çünkü unuttukça kalbim şiirlere bırakır onu her daim…
Kaçmaya çalışma sakın o çocuktan.
Zaman sana zarafeti ve alışmayı öğretsin.
Güne başlarken hep geç kalma telaşı var bende sabahları uyanamadığım için
Kafamdaki kurguyu nasıl ifade edebilirim ki kıyısız kalmak gibi bu her şeyi birilerine anlatmak. Dünya hali pek sevmesem de onu yaşıyorum zamanın çizgisini belirlemek imkansız gibi ve bunu çabalamadan başaranlar sanki ballı ve ben sizlere bir öykü karalasam ne olur bilemem ama kafam baya rahatlayacak gibi o zaman bu sürece tüm hayatımı bırakacağım ve sizlere yeri yeri hayattan canlı canlı hayal olmayan şeylerden bahsedebilirim.
Aptal kal ve asla korkma savaş ve en çok ta sus…
