Özgür ol, kalbine inan insanların kalbini duy ve asla kaçma…
Dünya ama en çokta çocuklar barut kokuyor ama sen sus insanoğlu hep suçlu kargalar…
Ve asıl ki bu dünyada ne şairlere ne de çocuklara yer var.
Gökyüzünü bıçakladılar her yer kan kokuyor.
İçim yeşeren dallar ile kıyısızlaşıyor elbette kaybediyorum ne seni yazabiliyorum nede onca yılları, zaman ise oldukça güçlü zihnim alışıveriyor sen kokmamaya…
Kalbimde bir savaş var demem gerek ama ben bu kelimeden çok korkuyorum çünkü bu kelime anılınca çocuklar soluyor…
Şimdi sen en çokta onun kalbimdesin ya her neyse,
Yalanlar dünyanın yeni kanunu en çokta buna küfür ediyorum, dünya hali değil mi bütün yaşananlar ki zaten çocuklar gülünce adalet olurdu ama neden ise sizler yalanlar ile çocukları solduruyorsunuz…
Yine bitiveriyor bardaktaki çay…
Bu hayatta savaşan bir asker kalbini asla eğitemez. Zaman herkese sıradan olmalı ve şarkılar uykuları getirmeli masallar değil…
Şahin kargayı elbette boğacaktı.
Artık tarih rakamdan varsayılan şey ve gelip geçenler değil her şey oldukça bitme adeta kaybolma çabasına kaçıyor…
Kokuyor dünya hali kan, barut en çok ölü çocuklar kokuyor…
Aşka. Şiire gelirsek elbet bir gün
