Yine bir günün ağarmasını beklerken kahvem yalnızlaştı, her bir yudumda içimi bunaltıyor, sesler silikleşiyor kelebekler ise tamamen hüküm peşindeler ama çoktan geç kalındı. Ben vazgeçtim…
Bazı vedalar gerçekten çok zor, yarım kalmak acı verici…
Hani gitmek vardır birde kalan ama insan sadece yolları gider. Esas yol bitmeye başladığı zaman nefesleri tekler hayat kıyısızlaşır kalana ise sadece alışmak düşer ne fazlasına ne de azına sadece hiçliğe….
Kalbim katil korkak benim kalbim hem zaten hayatta amaçsızca sevmek intihar olur…
Yine tesadüflere sığınsak sen ile denk gelsen, bir köşe de gözlerimizin içine bakıp tek kelime etmesek yani konuşmaya korksak ya da sadece ben korksam sende yok saysan ve bende seni hiç diye yazıversem sonra gün bitiverse,
Hayatta alışın her şeyi ile mesela aşk, palavralar en çok vedalara kalbinizi duyun…
O adamın gözlerini özlüyorum, birçok şey geride kaldı güzel adam ise en çok şiirlerimde…
Vedaları severim onlara sığınırım çünkü vedalar kalbi erdemleştirir.
Şimdi her şey geride kalıverdi…
Zaten her şey sevmek ile alakalıdır…
Ve sizlere bir tavsiye hayatta ki bütün dağınıkları boş verin her şey geride kalacak ve zaman öylece geçecektir.
