Gölgelerin bile bittiği bir zaman var, kalbim tükeniyor ve içimden göç etti her şey…
Özlemeyin hiç kimseyi, tükeniyorsunuz ve kaybettiğinizi anlıyorsunuz içiniz kırılıyor can yorgunluğu oluyor ve nefeslerin ise cam kesiğine denk geliveriyor…
Günleri biriktirdim ben saniyeleri unuta unuta sanki her şey yaşanıp geçecekti belki de gerçekten böyle, kimin ne yaptığı ne dediği geride anlamsızca kalıyor.
Silikleşiyor aklım, zihnimdekiler, anılar hatta umutlar… bazen her şey olduğu gibi işte yanlış ise yanlış doğru ise doğru…
Genelde hayatta hep insanların kalbini anlamaya çabaladım kötü durumlarda suçu hep kendi kalbime yükledim ama bunu yapmam gerekmiş çünkü insanlar sadece menfaat için varlar ve menfaatleri bitince kenara çekilirler sizde o zaman fark edersiniz.
Artık kıyısız kaldım ben, ne uzun uzun cümlelere gerek var nede seni anlatmaya güzel adam içimdeki her şeyi yitirdik.
En güzeli bir şarkı ve kahve her şey geçtiğini anlamak için savaşın ve sonunda hayat kazansa da
Elbette hayat hep kazanır ama sende hep kaybetmezsin ki,
Göğe fırladı tüm gölgeler, esaret bedende değil ama galiba şarkıların kefaretinde…
Delikanlı gibi sevemediniz yalansız, foyasız…
Sizler kalbinize inanın ve şarkılarda size eşlik etsin.
Güneşi görün ve cesaret ellerinizde olsun. Hayatta sevdiğiniz ile kalbiniz hep karşı karşıdır.
Benim kelimelerimde neler var bende bilmiyorum ama belki biraz aşk, umut, özlem ya da veda bu hep sizlere kalacak…
