Artık sığınmak istemiyorum tesadüflere, kalbim anımsamayı bıraksın ama sonra kafamı çevirdiğimde ya bir tesadüf ya da sen olma…
Böyle denk gelme bana, içim acımasın bazı şeyler geride kalmalı çünkü ben papatyaları sevmeyi bıraktım.
Belki de gözlerimi gözlerinden kaçırmak yok,
Bu sana son şiir olsun çünkü artık kalbimdeki ölü kuşlar özgür ve gökyüzüne çizdiğimiz bulutlar yandılar.
Artık pencere kenarında çiçekler yeşermez ki dünya kusursuz olsun. Vazgeçtim ben kalbine ve gökyüzüne sığınmaktan artık kalbimi yormak yok savaşmak yok çünkü ben gitmek istiyorum, mümküsüzce sana ait olmadan, aklımda esirin olmadan ki kalbine dokunmadan yani kısacası sen olmadan hatta seni yazmadan…
Her şey sıkıldım, yoruldum zaten nefes almak istedikçe kalbime batıyor, umut ettikçe canım yanıyor ki ben artık güçlü biri değilim.
Sevmeyin ya beni sevmeyin ben dayanamıyorum artık kalbimin kırılmasına ya zaten susmak istedikçe daha çok ağlıyorum, artık kimseyi kendimde çok sevmeyeceğim, üzülmesinler diye kendini paralamayacağım. Vazgeçmek benim için zor değil birazda olsa vicdanımı unutacağım.
Beni kırmaktan vazgeçin ben büyüdüm artık…
Artık gitmenin vakti sessiz sedasız kalsın şiirlerim elbet bir gün denk gelirsek korkmadan gözlerin ile savaşacağım…
