İyi değilim ama geçer..
Ne kadar sessiz kalsam kalbim soğur ki
Hiç kimseye selam vermeden günümü bitirip eve gelsem aklıma gelmez bütün yorgunluklarım…
Artık ben bile kendime tahammül edemiyorum. Herkesler ise yok zaten…
Bir gün yazmaktan vazgeçecektim, kalemi kıracaktım ama bu ömür yarısı olmadan ama daha yirmi iki iken değildi
Sahi ömrün yarısı var mıdır ki Ölüm belirsizken…
Her şeyi bırakabilsem, hep yalanlar söylesem ne olur seni hiç özlemesem görmek istemesem… bir kere de korksam ne olur?
Şimdi kalbimde kelebekler uçuyor sanki, böyle soluk soluk gibiler güneşsiz kalmışlar ya da ölüm daha onlara gelmedi ama belki de çoktan içimden gökyüzüne süzüldüler şimdi ben umudu yitirdim mi?
Hadi derin bir nefes al ve iyi olacağım de kendine sarıl, güzel günler gelecek diye düşün tebessüm et,
Güzel şeyler yap pencerede seyre dal, sabahları yürü hatta bir parkta çay iç.… Sokak köpekleri ile oyna kitap oku en önemlisi sokak duvarlarına şiirler yaz ve en çok kalbini dinle…
023
Özgür benim serçelerim fütursuzca aşıklar gökyüzüne delice doluca seviyorlar beni, kalbimi ve dünyamı..
Hayat nefes almaya çalışmaktan ibaret değil. Her zaman kendine güven…
Sende benim huzurum Kadıköy de bir vapurda Çingen bir kadının elindeki gülde…
Denizlere fısılda öfkeni, hırçınlıklarını hatta aşkını, özlemini ama çok güzel sev arkadaş
Ve Mabel Matiz’den zor değil şarkısını dinle bu günde gökyüzünü seyre dalmışken ama mırıldanmayı da olur mu?
