Zamanın yetersizliğine düştüm. Bazı şehirler geçmişte insanları anlatır ve sen yeniden yenik düşersin şiirlere…
Neyin ne olduğu tamamen kayıtsız. Anlatmaya çabaladıklarımda var, insan hep okumaktan kaçtı ve cahil kaldı.
Bazen neden kaybettim der insan bunu bende çok düşünsem de hatta hep sorgulasam da günün sonunda sesler kazanıyor ve ben kaçamıyorum zihnimden ayrıca insanlara fazla güvendiğim için kabullenemiyorum böyle bir salaklığı.
Kuş misali insan kalbi özgür ama yine bunu kafesleyen kendi zihnidir, bla bla bla ve şiirler şiirler şiirler.
Kendinizi çok sevin insanlar buna ego deseler bile, çünkü hayatta önemli olan şey içinizdeki çocuğun hala sevmeyi bilmesi gerek.
Hayatta elbette birilerine değer verin ama bunların sizi incitmesi mümkün olmasın ve artık kimseyi affetmeyin. Çünkü affedip tekrar hayatına daldığında seni elbette kıracak. Zaman en büyük deva ve alışmanın yolu olsa da aynı zaman insanı zehirler her hücresine kadar ve biz onu çok severiz mesela kim saatleri kovalamadı ki…
Büyüdü çocuk ve anlamayı bıraktı anlatmaya başladı dünya ya ya deliler nerede en çokta çocuklar nerede neden herkes bir korku ve yalan içinde şimdi koca bir zaman var önümüzde.
Hikâyeler çok masum demi hepsi çocuklar için kaleme alınmış ama kimse çocukları güldürmüyor. Dünyanın halini pek sevemedim. Aşk ise tam bir yalan her şey de,
İçim güneş kokuyor, bütün gerçeklerimi yitirdim. Biliyorum özlemiyorum güzel adamı ama bazen işte anımsıyorum kokusunu kesik kesik ki ben bile bile kaybettim hatta yaza yazdım…
Seviyorum zırvalıklarımı…
Kafamda birikmiş ölü kuşların esareti aşka dönüşemez hem kaçacak hatta dövüşecek bir nefes yok.
Artık hatıralar resmedilmiyor
Unutmayın hayatta aynı karelerden yaşanır…
İçime sığdıramadığım hasretim benim. Belki de toprağını hiç bilmediğimden sert bu susmalar hem sessiz gülüşmelerin ölü bedenine bir faydası yok ki zaten ben çok özledim…
Hayat çok kıyısız o yüzden ölüm gelmeden sarılın sevdiklerinize…
Sadece kırık dökük bir anı var hatıramda, gerisini yazamıyorum salak kafam durdu.
İp ile gökyüzüne çıkın aşağı belki o zaman kusursuz oluverir.
Göğüsüm de birikenlerin hükmü belki de şiirlerin satırlarındadır.
