Aybüke Yıldız'ın "Ahmakça dedim kalbime" başlıklı köşe yazısı
Masallar biter mi?
Bazen kalbim boğuluyor, nefes almak oldukça zihnimi bulanıklaştırıyor. Şarkılar oldukça kararsız.
Bazen kelimelere aşık oluyorum defalarca şiirler yazıyorum. Gitmeliyim ama bilmiyor ki etrafımdaki suretler ilk fırsatta gideceğim. Bu aralar pek gökyüzüne bakmıyorum. Kalbimi dinlemeyim ama ben korkuyorum.
Dünya sevmeyi bilmeyen aciz adamlar ile dolu değil mi? Hem aşk cesareti sever demiş şair...
‘’Aptal insanlar neden bu dünyada çok...’’
Özlemek acı verici ama affedemem.
Sizlere çiçek hediye eden insanları unutmayın.
Yollar biter, şehirlere gidilir ama yaşanmışlıklar unutulmuş ise zaman telafi edilemez.
Kaçmaya çabaladığım sesler, gezegenler neden bu kadar kalabalık.
Şarkıdaki gibi kafa tatili lazım. Günlere kalbinizi sığdırın. Ağlayın, gülün hatta dans edin ama asla korkmayın savaşın.
Şiirler ölmemeli. Şimdi gitmek demeliyim belki o zaman kalbim kazanır…
Zamanın hırçınlığı alışmaktır. Yenilmek zor değil ama kazanmakta bazen ahmakça.
Aslında mesafe bir sokak ama kalbimiz kilometrelerce uzak.
Aynı gökyüzü, aynı şehir ama unutulmuş yaşanmışlıklar...
