Aybüke Yıldız'ın "25. yaş" başlıklı köşe yazısı
Kalbimin ahı bulsun onu, bizim gibilerin kalbi asla tamir olmayacak.
Kalbimde yük evet bir yük var ve ben bunu atamıyorum. Aptal insanlara tahammülüm yok.
Ölüm ansız, güneş var ise iyilik vardır.
Şiirler ölmemeli. Sinirlerim ile yarışmamalı ve egomu da unutmalıyım ki tabi kendime olan öfkemi de...
Kalbinize hüküm verin, zaman gayesi oldukça gaddar. Aşık olun ama en çok kendinize.
Şarkılar ile dans edin.
Ben gitmek istiyorum, tanımadığım hiç kimse etrafım da olmalı, belki de artık ölmeliyim, hiç sevilmediğimi hissediyorum ama ben buna üzülmüyorum ki bunun ile baş edemem beni yıpratıyor. Etrafım ise yalanlar, dolanlar ile dolu ve hiç arayacak kimse kalmamış.
Anlatmak istemiyorum bir şair olarak kelimeler ağızımda düğüm düğüm oluyor, sadece sarılsalar bana nedensizce hiçbir şey sormadan.
Kelimeler tükense bile ben yine çabalayacağım unutmaya acılarımı, kimsesizliğimi…
Affedemem, ikinci şansa inanmam.
Kaçmak için bahaneler üret.
Gitme vakti geldi sanki, başka şehre yeni anılara doğru ve silinmeli geçmiş hatta şu an...
Kalbim kalmalı mı? Ben seni arşivlemişim…
Öksüz kaldı çoğu yalan
Aynalar keskin ve kırık kırık, insanlar dans etmeli
Güneşe aşık olun kendi kalbinize sadık kalın.
