Son 3 haftadır cemiyetim olması sebebiyle köşe yazısı yazamadım. Uzun bir aranın ardından bu haftaki köşe yazıma cemiyetime katılan, katılamayan ve tebriklerini bizimle paylaşan herkese teşekkür ederek başlamak istiyorum. Özelliklede yıllardır Karasu’da tırnaklarıyla mücadele ede ede yerel medyaya öncülük eden Öncü Gazeteme ve Karasuhaberleri.com’a destekleri için teşekkürlerimi iletiyorum.
Malum son haftalarda başka şeylerle meşgul olduğum için yerel ve ulusal gündemden biraz uzak kaldım. Ve birçok konuda fikirlerimi paylaşamadım. Bizim görevimiz yerel veya ulusal gündemde olan konularda, bilgimizin yettiğince kendi fikir dünyamızda inandıklarımızı sizlerle paylaşmak. Bazılarımız teknoloji alanında, bazılarımız sağlık, bazılarımız edebiyat, bazılarımız tarih konusunda köşelerinden yazılarını paylaşır, fikirlerini sunar. Bende bilgim yettiğince gündemle ilgili genelde siyasi yazıları ve fikirlerimi paylaşıyorum.
Asla en iyisini ben bilirim, en doğrusu benim dediğim, tek doğru benim sözlerim gibi bir iddiam yok. Bu olamaz da zaten. Şimdi neden böyle şeyler yazdım. Yani konuyu nereye bağlayacağım. Şöyle bağlayayım konuyu. Karasu’ya yapılacağı iddia edilen, açılışı için binlerce ton beton harcanan, teşviklere boğulan, tank palet gibi milli bir meseleye taraf olan ya da konu olan bir fabrikanın son durumu aslında bağlamak istediğim konu.
Neden bu şekilde başlayıp konuyu buraya bağladım? Çünkü bu konuya bağlayacak başka sözler bulamadım. Genelde basın ve yazarların suçlu ilan edildiği dönemde yazarlıkla bağlamak istedim. Hoş ülkemizde herkes suçlu, herkes hesap verirde, milyonları hiç edip milli servetten bihaber olanlar asla suçlu olmaz, hesap vermez.
Peki, olan kime oldu? Karasu’ya oldu. Karasu elbet kendini toparlar. Güzel ülkemin milyonlarına oldu. Güzel ülkemde kendini elbet toparlar. O güzelim sahile ve çevreye oldu. O çevrede istenilse kendini elbet toparlar. Ama benim gibi yıllardır aynı hikâyeyi farklı senaryolarla izleyen sizler nasıl toparlarsınız onu işte bilmiyorum. Çünkü kimseye güven kalmadı vesselam.
