Aybüke Yıldız'ın "Zehir" başlıklı köşe yazısı
Özlemek,
Kendimi özlemek,
Duygularım hep benimle öz. Kimsenin hayatına özenmemek…
Auram hep neşem ile beraber, kendime aşık bir kadınım ben. Gökyüzüne fısıldarım bütün dualarımı artık tüm dertlerimi, mutluluklarımı hatta gözyaşlarımı da oraya anlatacağım.
Dost kelimesi oldukça büyüktür ve dost olabilmek daha önemlidir. Oldukça dost kazığı yedim ama ben kaybetmedim. İyiliklerimi denize bıraktım. Gökyüzü bana gülümser.
Hayatımda bir şeyi yapmak istediysem yaparım asla pişman olmam. Her sınav bir gün biter ve acılar olgunlaştırır. Ben güçlü bir kadınım. Hayallerimi gerçekleştirdim. Şair oldum ve hayatımda kendi ayaklarımın üstünde durarak savaş veriyorum hatta bu satırları yazabiliyorum.
Kimsenin ben olmasına izin vermem, hayatımın öykülerini silmem şiirlerimde kalır ve vakti dolduğunda şiir anonimleşir kim için yazıldığı gökyüzünde kalır.
Aşk konusunda hala inanıyorum. Şair ne zaman kaybetmiş ki şiirlerde. Zaman oldukça sihirli aslında bana yirmi altı yaşımda en büyük dersi verdi ve bu acı beni olgunlaştırdı. Ahım sende kalsın. Duyduklarına inanmak senin adamlığın ile alakalı bana gelip sorabilseydi ya da yüzleşseydin o zaman karakterin var derdim. Şimdi adın bile zehirli benim için şimdi gözlerimi yine kaçıracağım ama bu sefer sevdiğim için değil senden midem bulandığı için.
Zaman oldukça iyileştirici şu an hasta değilim ve zihnim senden arındı evet seni tanışmak sihirli bir masal gibiydi ama tanıdığım zaman masal zehirli bir sonla bitti.
Hak konusunda ise helal değil, bazen yaşadıklarım bu satırlara taşınır çünkü şair bilir ki yazılanlar aslında yaşanmış ya da yaşanacaklardan ibaret.
Umarım kalbin gibi aşka, dostlara denk gelirsin.
Özlemek duygusu sana değil kendime hatta o tekrar kazanacağım enerjime ait...
Aşkı sende katletmeyeceğim. Şiirlerime zaten bir adama aitti hep ona kalacak…
Şiir tek kişiye aittir. Şair bunu gizli tutsa da
Gökyüzü bana fısıldar, ‘’iyileşiyorsun şair ve aşk sende.’’
Masalın sonunu kadın kaleme alır ve asla o kurbağa hiçbir zaman öpmez…
Şarkılar hep dinlenir, anılar silikleşir.
