Onca kaybettiğim duygu varken bazen hayatı sorgulamak çok saçma. Belki biraz gitmeliyim ne bileyim ara vermeliyim. Ne yazmaya nede yaşamaya…
Gün yine ağırsa da güneş kalacak suretlere hem içimde mi kalacaklar hislerim hatta düşüncelerim.
Kaybolmak istediğim bir dünya unutmaya yeltendiğim kalbin hatta kokun duymayı ertelediğim vedalar.
Kaybettiğim savaşlar, düşüncelerim… aptal bir şarkı melodisi en çokta kaçmak
Nedensizce özlediğim sesin…
Şimdi geriye kalan alışabilmek ne güneş var ne de aşk gökyüzüne kalanlar ise yine şiirler.
Gün ise yarı çıplak, karmaşa içinde insan suretleri. Gökte ise karakargalar, vicdan ise çocukları kanlı kahkalarında.
Yine kaybettiğim savaşlar hatta kaybolmak ve en çokta istediğim bir dünya hali…
Yine unutmaya yeltendiğim kalbin ve en çokça özlediğim kokun
Bütün kusurlar yarım yamalak…
Alışmak, vedalar hatta en çokta aşk şairin işi…
Vedaları ederken ellerinizde çiçekler olmalı, vedalar güzel anımsanmalı çünkü…
Ve neden duvar boyaları dökük çiçekleri olmadıkları için mi…
Zihnim karma karışık vedaları ezberlemek ise korkaklık…