İnsan hisleri alışıveriyor ve bazen kaybetmekte kocaman bir rahatlamadır. Geriye kimsesiz kalmaktan korkmayacaksın hayatta seni üzenleri terk et…
Kaç ya da koş demiyorum ki sadece susma, sığın dualarına.
Anımsamayı unutuyorum kıyısız kaldı sessim, seni özlemiyorum. Yoksun kalbimde…
Hayatta her şey geride kalıveriyor, nasıl desek bir varmış bir yokmuş misali…
Hem güneşin doğması bizim elimizde…
Hayatta her şeyi saygı getirir, elbette kalbim savaşmaya çalışıyor. Yalanlara tahammülüm yok ki sabır edemiyorum farklı farklı suretlere hem şu hayatta kalbiniz ve suretiniz bir olsun. Daima güzel şeyler için savaşın…
İnsanları izliyorum herhangi bir sokakta hatta cadde de ve hiç tanımadığım insanların gözlerinin içine bakıyorum…
Düşüne düşüne büyüyor insan kalbimi hep bir yarım ve eksik kalarak…
Benim bir yanım hep sende kalacak güzel adam, uzun saçlarım, oyuncaklarım hatta o koştuğum sokaklar hep sen kalacak içimde kırık vedalar ile…
Daima şiirler kalacak…
KIRIK
Yoruldum satırlarıma kimsenin inanmamasından yitik kalmasından yalnızlığa kelepçe vurdum gökyüzüne inanamaya gücüm vardı, ama ben cam kırıkları ile dans ettim..
Çok gitmek istiyorum, mümküsüzce sana ait olmadan, aklımda esirin olmadan ki kalbime dokunmadan yani kısacası sen olmadan hatta seni yazmadan…
Şimdi kalbimin serçeleri mavi göğe kavuştular, ama bir baktım ki hiç hevesleri kalmamış…