Neyseler, falanlar veya filanlar hayatın kıytırık bahaneleri. Hepsi senin yalandan gitmelerinden bir ibare…
Geceler çok fazla değil mi bu kara yuvarlak için…
Bu aralar kelebekler günlerime takılıyor sanki sabahların hükmü veriyor.
Ben kalbime saygı duymayan adamı mı sevdim, yalanlar ile kalbimden giden güzel adam mı sevdim hepsi bir ibare…
Aslında çok birikmiş şeyler hayatımda kimi yazdım kimi hala zihnimde işte arada kendim ile konuşuyorum. Siz hayatta çok güzel aşık olun asla aşkta pes etmeyin…
İnsanları yargılamayın onların kalbine saygı duyun ama çok kendinize saygı duyun ve hayallerinizden kaçmayın. Yorulursanız kitaplara sığının belki şiirler ile konuşun en çok gökyüzüne bakın.
Ama şunu da unutmayın vedalar kalbi erdemleştirir, evet güzel adam sen benim en güzel vedamsın. Belki de şarkılar bu yüzden kefarettir.
Ve ve ve demek gerek demi aslında hiçbir şeyi bağlamayın bırakın öyle kalsın siz sadece yaşayın tabi arada savaşmak gerek ama düşmekten korkmayın hiçbir şey kalıcı değildir ki hem zaten her gün yeni şeyler öğrenirsin ama aklımız bunu bize çaktırmaz işte ve bizde zaman geçtiğinde o da bitmiş bu da gitmiş dersin…
Hayatta kurumuş çiçekleriniz olsun onlar size hem geçmişi hem de geleceği anımsatır
Hadi hadi eyvallah
(He bu arada yukarıda bir yerde ‘’ve’’ ile bağladım cümle aslında bazen de kopmuş veya unutulmuş şeyi bağlamak gerekmiş falan filan işte…)