Yeni nesil anne-babalarda ‘‘mükemmel olma’ ve’ mükemmel çocuk yetiştirme’ isteği hızla yaygınlaşıyor. Hepsi de çocuklarının kendine güvenli, başarılı, sağlıklı, kendi ayaklarının üzerinde duran bireyler olmasını amaçlarken, tüm iyi niyetli çabalarına rağmen zaman zaman hayal kırıklığı yaşayabiliyor, kendilerini ‘nerede yanlış yaptıklarını’ sorgularken bulabiliyorlar.
Doğru bildiğimiz yanlışlar;
1-YANLIŞ: Fazla sevgi çocuğu şımartır.
DOĞRU: Çocukların sağlıklı fiziksel ve ruhsal gelişimi için sevginin en temel gereksinimlerden olduğu yadsınamaz bir gerçek. Çocuklarımıza sevgimizi fiziksel olarak göstermek; örneğin okşamak, öpmek ve sarılmak onlara verebileceğimiz en güzel hediye. Çocuklarda şımarıkça davranışları veya tutturmaları besleyen temel şey ebeveynleri tutarsız davranışlarıdır. Yani; bir gün “hayır” denilen bir şeye sırf çocuk çok ağlıyor, tutturuyor veya surat asıyor diye ertesi gün “evet” denirse şımarık davranışlar artar.
2- YANLIŞ: Çocuğu disipline etmek için, çocuk babadan korkmalı.
DOĞRU: Çocuk ne anneden, ne de babadan korkmamalı. Ebeveynler çocuğun gözünde korkulan figür olursa aralarında paylaşım olmaz ve çocuk anne-babadan uzaklaşır. Anne ve baba çocuğa sınır koyarken birlik olmalı ve karar mekanizması hem anne hem baba olmalı. “Seni şimdi babana şikâyet ederim” gibi cümleleri kurmaktan kaçınmalı, bunun yerine “Annen ve baban olarak BİZ bu yaptığını hoş karşılamıyoruz” gibi cümleler tercih edilmeli.
3- YANLIŞ: Çocuklar depresyona girmez.
DOĞRU: Çocukluk çağı depresyonu yaşanabilen bir durumdur. Ancak çocuklarda depresif belirtiler yetişkinlerdeki gibi görülmeyebilir. Yetişkinlikte depresyon; mutsuzluk, enerji düşüklüğü, uykuda bozulmalar, iştahta artış/azalış, hiçbir aktiviteden zevk alamama şeklinde kendini gösterebilirken; çocukluk çağı depresyonları öfke, tırnak yeme, dışçı kaçırma ve kaygı şeklinde kendini gösterebilir.
4- YANLIŞ: Hareketli olan çocuk hiperaktiftir.
DOĞRU: Hareketli olan çocuk hiperaktiftir diye bir genelleme yapmak doğru değildir. Dikkat Eksikliği ve Hiperkaktivite Bozukluğunun dikkat eksikliği (dikkati toparlamada ve sürdürmede güçlük), hareketlilik ve dürtüsellik (sırasını bekleyememe, acelecilik) şeklinde 3 temel belirtisi vardır. Genellikle bireye tanı konurken bu 3 belirti aynı anda gözükür; fakat bazı durumlarda sadece dikkat eksikliğinin gözüktüğü durumlar da olabilir. Hareketli olan bir çocuğa hemen bu tanıyı koymak yanlıştır.
5- YANLIŞ: Okul varken oyuncaklar ortadan kalkmalı, oyuncaklarla sadece tatillerde oynanır.
DOĞRU: Oyun oynamanın zamanı, yeri ve yaşı yoktur. Nasıl ki biz yetişkinlerin mesleği varsa, çocukların da asıl mesleği oyun oynamaktır. Oyuncak olmayan bir evde büyüyen çocuğun hayal dünyası gelişemez ve iç dünyası ucu bucağı olmayan kör bir kuyuya dönüşür. Oyun, çocukların kendilerini ifade etmeleri için çok doğru bir araçtır.
6-YANLIŞ: Çocuğum konuşamıyor anaokulu göndermeliyim.
DOĞRU: Anaokulu çocuğun akranları ile birlikte vakit geçirip sosyal, bilişsel, psikomotor becerilerini desteklediği bir eğitim yeridir. Çocuğun dil gelişimi için bir tedavi yeri olarak adlandırılmamalı. Bunun için dil terapistlerinden ve uzmanlardan destek alınmalıdır.