Bazen ne anlatsak boş, şairim ama cümlelerim tükendi.
O kadar gözyaşı varken bir şeyleri duymamak ve görmemek çok ilginç... Çocukların gözyaşları ve saçları artık kan kokuyor şehirler kan revan içinde çığlıklar ise duyulmaz.
Evet diyorum ya cümlelerim tükendi.
Her yer toz duman oldukça sessiz sokaklar ve gökyüzü çok soğuk kuşlar bile uçamıyor insan ise hâlâ hainlikte...
Evet hayatta ölüm var ama arının yalan suretlerden yalan dostlardan kalbinize değer vermeyen insanları hayatınızda tutmayın.
Affedin bizi Kahramanmaraş, Adıyaman Diyarbakır, Malatya, Hatay, Antakya Şanlıurfa, Kilis, Osmaniye, Adana
Affedin bizi çocuklar...
Allah bütün depremzedelerin bize yardım etsin şehitlerimiz için Allah rahmet eylesin mekanları cennet olsun.